من از ما

که خبر می آرد , از گل واشده دورترین نقطه خاک

راست می گفتی تو , با تو من با بهار می رویم

و آنگونه خواست

پروردگار رحیم

بر تنهاییمان خط بطلانی و پایانی

که گفت این منم که توان تنهاییم هست, نه تو

شما را بر آنم تا رویشی بخشم و امانتی

از جمیع محسنات

آغازی ظریف

پنداری بکر و شروعی بر روحی بلند

ادامه ای از شعور شما

تا توان دردمندیش را بیازمایم

و هم او که به او خواهم بخشید, درایتی تا آیتی باشد بر یگانگی ام و نشانی از آفریدگاری ام

پس او فرمود و آنگونه گردید.

من پدر فرزند همسرم مریم هستم

مریم زیبا

مریم پاک

چونان مریم عذرا (س) مام عیسی مسیح (ع)

که فرمود

خداوند بر من نهاد عهدی و یادی

تا با مادرم مهربان باشم و او را بسیار احترام کنم

پس چنین باد.

و اما مریم من

پدیده ایست

سخت کوش و شکیبا

هوشمند و مدبر

دانا و پرهیزگار

زین خداوند درب نعمت گشود

نمونه ایست

در بودنی این چنین

در گذار زندگی من

و خودش

بر آنم تا خدای را سپاس گویم

بیش از پیش

و در حال
او آمد

در ماهی که علی آمد

وقتی که ماه می آمد

علی

علی شاه مردان

همو که خداوند او را تنها خواست

و گفت علی تنهاست

علی شیرخدا اسدالله

شکوهمند یست , درک تقارن زاد روز فرزندمان در ماهی که او آمده است

بر این منوال

زیباترین نام را در نزد خود برگزیدیم

برای پاریس خود , نام بزرگ علی را

اما من یک علی دیگر هم دارم

آن زمان که در پاریس نظاره گر بود چکیده علوم بشری را

تا در بازگشت او را تکفیر کنند و از بردن نامش حتی بپرهیزند

آری اینان حرفهاییست برای نگفتن و حرفهایی برای بی مخاطبی

چه اینکه گفت در ازدحام جمعیت خلوت بی کسیست

به هر سوی علی ما پاریس ما آمد
در دومین روز از ماه آگوست سال ۲۰۰۸ میلادی یا به عبارتی ۰۲،۰۸،۲۰۰۸

و در مرداد ۱۳۸۷ ایران ما

و در رجب ۱۴۲۹ جهان ما

به ما به رسم امانت سپرده شد

و ما بسیار محتاج به دعای شماییم

هر سه.