با یاد و فهم حضور دوست هویت گرفتیم بالیدیم و هست شدیم و آغاز کردیم تقسیم دردمندیمان را و هنوز تاثر انگاره های عبصناک و مصلحت آلود کسانمان با ما بود که به راه افتادیم در جاده ای پر فراز و نشیب به نام زندگی و نوشتیم در نخستین سطر کتاب زندگی مشترکمان در زمانی که تقویم ها به ما هیجدهمین روز از اردیبهشت سال ۱۳۸۳ را نشان می دادند. اکنون خداوند یگانه هدیه ای زیبا به ما عطا فرموده که البته در روز ایجاد این بلاگ به دنیا نیامده است و هنوز سه ماه انتظار در پیش داریم.
اون طور که من شنیدم بچه ها اول چهار دست و پا می رن بعد سعی می کنن بلند شن بایستن اما پسر ما این این مراحل رو وارونه طی کرد و بعد از اینکه سعی کرد بایسته و چند هفته ای این کار رو تکرار کرد الان یک هفته ای میشه که چهار دست و پا حرکت میکنه و همچنین یاد گرفته خودش بلند شه و دو زانو بشینه।
دندون هاش هم که تا هفته پیش پنج تا بود سه تا بالا و دو تا پایین در عرض یک هفته تعدادش به هفت تا رسید یک دندون به دندون های ردیف بالا و یکی به ردیف پایین اضافه شد.
