ما از اول سپتامبر تا امروز اينترنتمون قطع بود امروز ديگه اينترنت داريم و خيلي ذوق زده هستيم اما با وجود دو تا بچه اصلا وقت نشستن پاي نت رو ندارم اما تنها كسي كه هميشه وقت استفاده از نت رو داره آقا پاريس هست كه از ساعتي كه از مهدكودك امده خونه داره تو يوتيوب كليپ هاي مورد علاقه اش رو مي بينه براي ما كه خيلي به نت وابسته هستيم 24 روز دوري از نت خيلي زياد بود جون تنها سرگرمي مون همين دنياي مجازي هست و ديگه اينكه پاريس رو هم مي شه گاهي اوقات با همين وسيله دقايقي آروم كرد و يه جا نشوند .اما اين دوري ازنت هم يه جورايي تو اين روزها با آمدن گلاريس خانم و مشغله زیادی که ما داریم خیلی هم خوب بود من که به شخصه خیلی راضی بودم چون به همه کارهامون رسیدیم و زندگی مون بعد از گذشت دو ماه از به دنیاآمدن گلاریس یه کم فقط یه کم سروسامون گرفته .
اما رابطه پاریس و گلاریس و کنترلش خیلی سخت شده مخصوصا اگه پدر بچه ها خونه نباشه پاریس تمام حواسش به گلاریس هست و از هر فرصتی استفاده می کنه تا خودش رو به بچه نزدیک کنه و باهاش بازی کنه اما بازی اش با بچه جوری هست که حتما گریه اش در می یاد چون تنها بازی یه پسر بچه دو ساله غیر از لنگ و لگد چی می تونه باشه پاریس می خواد با این حرکات گلاریس رو وادار به عکس العمل کنه که اون هم بهش لگد بزنه و اینجوری بازی رو شروع کنه یعنی همون مدلی که با من بازی می کنه اما عکس العمل بچه دو ماهه فقط گریه هست و دیگه اینکه درست مثل صمد پسر ننه آقا هی به گلاریس و من و باباش انگشت می زنه ما که آدم بزرگ هستیم از دردش صدامون در می یاد چه برسه به بچه بی زبون خلاصه که روزهایی رو که سپری می کنیم واقعا طاقت فرساست و من از سرصبح که از خواب بیدار می شم همش منتظر شب هستم اما داشتن دو تا گل مثل دسته گلهای زندگی من واقعا ارزش کشیدن این همه سختی رو داره و الهی خدا تنها این سختی زندگی رو از هیچ بنده ای دریغ نکنه.